آب سالم معمولا به صورت یک عنصر بدون طعم , شفاف و بدون بو تعریف می شود این تعریف ساده هنوز برقرار است اما امروزه کیفیت آب سالم به دو بخش تقسیم می شود  کیفیت باکتری شناختی و کیفیت شیمیایی از لحاظ استاندارد، حداکثرهایی برای هر دو بخش درنظر گرفته می شود که بالاتر از حداکثر های مورد نظر خطرناک در نظر گرفته می شود دانستن کیفیت آب سالم جهت پایش دقیق گاه لازم است. آب سالم آبی است كه حتی در دراز مدت مصرف آن خطری برای افراد , گیاهان و حتی  صنایع ایجاد نكند. توصیه می‌شود آب نه تنها كاملا سالم باشد بلكه باید " پاكیزه" یعنی مورد پسند مصرف كننده هم باشد.چنین آبی را می‌توان " پذیرفتنی" یا " نوشیدنی" تلقی نمود. آب سالم از طریق تعیین كیفیت فیزیكوشیمیایی ومیكروب شناختی ارزیابی وانتخاب می‌گردد.کیفیت آب تنها بخشی از محیط شخصی یا کاری است که ما می توانیم بسهولت کنترل کلی روی آن بدست آوریم. با یک مقدار فراوان از آب سالم و تمیز ما به بدن , کشاورزی و صنعت مان اجازه میدهیم همه فرایندهای بهبودبخشی را اجرا کند که بطور طبیعی قادر به انجام آنها می باشد.
كیفیت آب های مورد نیاز برای مصارف خاص به ندرت با ویژگی های طبیعی آن ها مطابقت دارد. آب مصرفی با ویژگی ذكر شده كه بایستی سالم و تمیز باشد به طور طبیعی به مقدار كافی در دسترس نمی باشد. اكثر منابع آب از نظر كیفیت شیمیایی و بیولوژیكی برای شرب و صنایع مناسب نیستند و قبل از مصرف احتیاج به یك سری عملیات دارند. چنین عملیاتی كه به منظور متناسب سازی آب برای مصرف خاصش صورت می گیرد تصیفه نامیده می شود. تصفیه یا پالایش آب از نظر پزشكی وبهداشت اهمیت زیادی دارد. ازبین منابع آب، آب های سطحی ناخالصی های بیشتری در بردارند تا آب های زیرزمینی. پس این قبیل منابع احتیاج به بهسازی جدی دارند لیكن آب های زیرزمینی از نظر كیفیت میكروب شناختی برای حفظ سلامت، حداقل باید ضدعفونی شوند و شاید برخی از آن ها به خاطر داشتن پاره ای عناصرشیمیایی نظیر آهن و منگنز احتیاج به تصفیه بیشتری داشته باشند.